11 mdh katharsis

potworek

I co Wy na to? wybieramy się w końcu? Byłoby naprawde cudownie!

termin to 10 luty

myślę że warto a wędrówka chyba będzie łątwa... mniej więcej znam te okolice po których będziemy chodzić, więc zapraszam, a jest to też kolejna okazja żeby poznać jakiś pozytywnie zakręconych 'stworków' jak my Smile

potrzebny nam jest tylko namiocik...

szybciutko piszcie i zgłaszajcie sie bo do 31 stycznia mamy czas zeby się zapisać u nich!

koszt - 0zł więc chyba tanio, jedynie przejazd... Wink

ach te moje roztargnienie... zadnych szczególów nie powiedziałam..
[link widoczny dla zalogowanych] <== oto stronka na której się wszystkiego dowiecie
miejsce : Beskid Mały - Leskowiec
uczestnicy: tylko wędrownicy
koszt: tak jak mówiłam Ozł wpisowego + koszt przesyłki, a jedzonko we własnym zakresie bierzemy z domku
termin i czas: 10-11 luty ; 10 wchodzimy na leskowiec (spotkanie o 18 na szczycie) wieczorek przy ognisku, nocka przy pogaduchac, a rano juz jedziemy do domku Smile

ojjj ale zapewne watrto tak na jedna nocke gdzies w gory wyskoczyc! Smile

sprzęt: wszystko jest na stronce... ale nei za dużo bo i po co, tylko najpotrzebniejsze rzeczy

to chyba wszystko jak cos mi sie przypomni to napisze.

potworek

te! kule co to mo być?! Lenie wstrętne! Tako bosko impreza wos zaś omijo... Narzekocie że nic się nie dzieje itd, a jak rzucamy fajnymi propozycjami to cisza. Zaryzykujcie choć raz i wybierzcie się w góry, zobaczycie że nie będziecie żałować, impreza jest przecudna, a ludzie jeszcze lepsi! Jakbym tylko mogła się rozdwoić, albo jakoś urwać się z kursu już bym była na szlaku! O czym wy chcecie swoim dzieciom opowiadać? Ze będąc w zhp to tylko żeście się bawili i nic więcej? A tak to możecie potem wszystkim opowiadać:
"A bo wiesz... byłem/am w górach w zimie, śniegu było po kolana a czasem i po pas, ale jak wszedłem/weszłam na szczyt i zobaczyłem/am to ogromne ognisko, tych roześmianych, szczęśliwych i tak samo szalonych ludzi jak ja to aż mnie nogi szybciej porwały do nich i zapomniałem/am już o tym mrozie! Przy trzaskającym ogniu i dźwiękach strun gitary serce zaczęło bić mi szybciej, rozgrzewając całe ciało. Byłem/am szczęśliwa, bo wiedziałem/am że istnieją ludzie o podobnych "zboczeniach" co ja. I tak spędziłem/am jedną z piękniejszych w życiu nocy. A te śpiewy, rozmowy i śmiechy do dzisiaj brzęczą mi w uszach. Chociaż mam już 80lat chciałbym/łabym znowu wrócić do tych gór, do tych ludzi i tego całego piękna zawartego w kręgu wkoło ogniska!"

czy to nie piękna perspektywa?

Rozumiem, że niektórzy się są w stanie iść w takich warunkach w góry, ale co z resztą? Przecież mamy mocną i wspaniałą drużynę! Nawet nie zdajecie sobie sprawy ze swoich możliwości. Przypomnijcie sobie wędrówkę na obozie. Asia pomimo swoich chorych nóg przeszła całą trasę! Dała radę bo chciała! Smile

wszystko jest możliwe wystarczy tylko chcieć...